เคล็ดต่อสู้มวยไท่เก๊ก

เป๊าะ หมายถึงบาง ในการต่อสู้ให้ใช้พลังระดับบางที่สุด เช่นระดับผิวหนัง
สุง หมายถึง คล้อยตามคู่ต่อสู้
ต้อ หมายถึงการใช้พลังต้องสั้น
ชุ่ย หมายถึง ต้องรวบรัดชัดเจน ไม่ลีลา ไม่เยิ่นเย้อ
เอี้ยง เวลาตีต้องมีสภาพจิตที่คิดไปไกล ส่งไปไกล

ทั้งห้าหลักนี้ยังอธิบายได้ด้วยเคล็ด 10 อักษร

จุ้ง แม่นยำ ลงมือต้องถูกเป้า พลังต้องแม่นยำ ตีตรงที่คิดจะตี รู้ว่าจะตีตรงไหน ทั้งท่าทาง ลมปราณต้องเข้าเป้า
สี ถูกต้อง, ใช่ ท่าและพลังที่ตีต้องถูกต้อง ตีแล้วเข้าไหม ตีแล้วถูกไหม ต้องรู้

ในสีต้องมีจุ้ง

อึ้ง มั่นคง พลังต้องกร้าวแกร่ง ชัดเจน ชี่ต้องจม
ชุ่ย รวบรัด ชัดเจน ไว สั้น

ในอึ้งต้องมีชุ่ย

จิง จริง รู้ให้ได้ว่าคู่ต่อสู้ออกท่าจริง ลวง
ขับ พอดี เหมาะสม คือจังหวะและโอกาสในการตีต้องพอดี ไม่เร็วไป ไม่ช้าไป

ค่า คล่องตัว ฝีมือเป็นฝีมือที่แท้จริง (มีกังฟู) ฝึกจนมีฝีมือแท้จริง ใช้เทคนิคได้คล่องแคล่ว
เปี่ยง เปลี่ยนแปลง มีการเปลี่ยนแปลงมาก อย่าใช้หลักเดิมๆ ในการตี การโต้ตอบต้องเป็นธรรมชาติ

โก้ย แก้ไข เสียหายแล้วต้องรีบแก้ไข รีบกู้คืน
เจี้ย สมบูรณ์แบบ ตีด้วยท่า ตีด้วยพลัง ตีด้วยชี่ ล้วนต้องให้สมบูรณ์เป็นหนึ่ง

การตียังประกอบด้วย
สี่พะ พะสี่ คือตีด้วยท่า หรือตีไปที่ท่า
แก่พะ พะแก่ ตีด้วยพลัง หรือตีไปที่พลัง
ขี่พะ พะขี่ ตีด้วยชี่ หรือตีไปยังชี่ฝ่ายตรงข้าม